Een moeilijke weg na een heilige ervaring
Op mijn pagina “over Amara” heb ik verteld over de ervaring die ik mocht ondergaan, waarin ik mijn ware essentie beleefde.
Na deze bijzondere ervaring op 21-jarige leeftijd, waarin ik mij bewust werd van mijn ware kern, werd het leven minder makkelijk. Kort daarna vonden er een aantal ingrijpende gebeurtenissen plaats waar ik destijds niet goed mee om wist te gaan. Mijn manier om ermee om te gaan was door mijn emoties te onderdrukken en weg te stoppen. Ik wilde ze liever niet voelen en schoof ze aan de kant… Ik moest “sterk” blijven en overleven.
Gevangen in mijn gedachten
Door die pijn niet aan te gaan raakte ik gevangen in mijn angstige en pijnlijke gedachten. Mijn zelfvertrouwen verdween en ik voelde mij ontzettend bang – voor de buitenwereld, maar vooral voor mijn binnenwereld.
Bij het onderdrukken en niet willen voelen van emoties, stapelen deze zich op. En wat geen uitweg krijgt, zoekt er vroeg of laat toch één. Dat kan in de vorm van ziekte, omdat emoties energieën zijn die gehoord en verwerkt willen worden. Bij mij uitte dit zich in fibromyalgie, paniekaanvallen en een soort chronische vermoeidheid.
Het dieptepunt
Het waren lastige tijden waarin ik absoluut niet meer goed functioneerde.
Mijn enige houvast was het weten dat deze situatie waarin ik mij bevond, niet overeenkwam met mijn ware essentie. Want met de ervaring die ik op mijn 21e had, wist ik dat ik de weg moest vinden om hieruit te komen. Maar eerlijk gezegd waren er momenten dat ik betwijfelde of ik het ooit zou redden om deze toestand te overwinnen – het leek alsof al die gedachten aan mij kleefden en mijn lichaam steeds zwaarder maakten.
Ik at mijn emoties weg, dronk te veel alcohol en rookte. Ik had flink wat overgewicht en belandde in een vicieuze cirkel. Tegelijkertijd was er een deel in mij dat wel bewust en wijs was, maar dit kwam niet samen met het deel in mij dat volledig in paniek was.
Toekomst beeld
Toen kreeg ik een visioen. Er werd mij innerlijk een beeld getoond van mezelf in de toekomst: stralend blij, slank, in balans en vol leven. Ik liep een berg op en was bijna aan de top. Naast mij liep iemand, en het raakte mij diep. Toch voelde dit beeld toen nog heel ver weg. Ik dacht: “Ga ik dit ooit redden?”
De zoektocht buiten mijzelf
Uit mijn vastberadenheid om de weg te vinden, begon ik te zoeken. Overal. Ik zocht in de paranormale wereld, bij goeroes, in groepen. Ik las talloze boeken over spiritualiteit, volgde workshops bij spirituele leraren. Ik maakte zelfs een periode door van volledige onthechting.
Ik had er werkelijk alles voor over en gaf letterlijk alles op vanwege de wens terug te keren naar mijn essentie wie de mens werkelijk is.
De ontdekking van het voelen
Uiteindelijk leerde ik dat al die uiterlijke zoektochten niet nodig zijn. Het is niet nodig om het buiten jezelf te zoeken, om achter leraren aan te lopen of alles los te laten. Het enige dat nodig is, is te beseffen dat pijn, angst of verdriet – welke emotie dan ook – slechts een sensatie in je lichaam is.
Een sensatie die gehoord wil worden, gevoeld wil worden, en die ruimte mag krijgen om er helemaal te zijn.
Wanneer wij onze gevoelens erkennen, in acceptatie en liefde kunnen omarmen en durven voelen, komt er rust. In die aanvaarding lossen de emoties op en keren we vanzelf terug naar onze kern van licht.
Het kwartje dat viel
Toen dit kwartje viel, mocht ik ervaren dat er ruimte in mij ontstond.
Ik herkende patronen, zoals het steeds ziek of moe voelen zodra ik bijvoorbeeld een uitnodiging kreeg voor een verjaardag. Toen besefte ik: dit is geen vermoeidheid, dit is angst. Dit is onzekerheid. En dáár moest ik mee aan de slag.
Door die angst onder ogen te zien en te omarmen, kwam er energie vrij. Mijn fybromyalgie loste zelfs langzaam op. Steeds weer keek ik naar de onverwerkte emoties die zich aandienden – en het werd bijna een hobby, omdat ik merkte hoe blij en licht ik mijzelf voelde na iedere stap.
Het keerpunt
Er kwam steeds meer ruimte in mij, mijn hart ging open en mijn zelfvertrouwen keerde terug. In die periode had ook mijn geliefde gids en leermeester Morya zijn intrede in mijn leven gedaan en begeleidde mij. Ik kreeg sleutels aangereikt naar bevrijding uit mijn eigen gevangenschap.
Ik ging gezonder en vegetarisch eten, stopte met roken, werd slanker en verloor mijn behoefte aan alcohol.
Ik voelde me zoveel beter dat ik anderen kon gaan helpen – mensen die, net als ik destijds, vastzaten in hun emoties. Ik opende mijn praktijk en kon hen met liefde de hand reiken, om samen de weg terug te vinden naar zichzelf.
Ontwaken in mijn gevoeligheid
Door al het opruimen van emoties en patronen werd mijn geest stil en helder. De sluiers vielen weg, en ik kreeg toegang tot mijn fijngevoeligheid. Ik kon waarnemen op subtiel niveau en ontdekte dat gevoeligheid juist ontstaat wanneer we oude beperkende gedachten, onverwerkte emoties, weerstand loslaten.
In plaats daarvan kwam er acceptatie en overgave aan het universum – met het diepe weten dat alles, werkelijk alles, een doel dient. Soms lijkt het oneerlijk, soms is het zwaar, maar uiteindelijk brengt het je altijd terug naar wie je werkelijk bent.
Een uitgestoken hand
Mocht je de behoefte hebben om een stukje begeleid te worden op jouw pad, dan reik ik je graag de hand. Want als ik heb kunnen opstaan, dan kan jij het ook. Samen stemmen we af op jouw bewustzijn, jouw weg – en dan beklimmen we samen de berg.
Amara